( มีส่วนเกี่ยวข้องกับ Side Story I : Goal )
END
“What do you do when a chapter ends?
Do you close the book and never read it again?
Where do you go when your story’s done?
You can be who you were or who you’ll become ”
Just Hold On – Steve Aoki & Louis Tomlinson
หากเปรียบเรื่องราวในชีวิตของผมเป็นหนังสือนิยายเล่มนึง
ช่วงเวลานี้ก็คงเป็นบทกลาง ๆ เรื่องบทหนึ่งที่ค่อนข้างน่าเบื่อสำหรับผู้อ่าน
ไม่มีการผจญภัยน่าตื่นเต้น ไม่มีประสบการณ์ลุ้นระทึก ไม่มีเรื่องที่ทำให้คนอ่านได้ขำจนหงายหลัง มีเพียงแค่ชีวิตประจำวันธรรมดาๆ
ตื่นเช้ามา อาบน้ำ กินข้าว ไปสอนหนังสือ กลับบ้าน ทำงาน แล้วก็เข้านอน
มันเป็น ‘การหยุดอยู่กับที่เพื่อให้ได้เห็นภาพต่างๆชัดขึ้น’ เป็นช่วงเวลาเอื่อยๆที่อาจดูน่าเบื่อแต่ก็ทำให้ตัวเอกได้มีเวลาทบทวนเรื่องราวของตัวเอง
เพราะฉะนั้นผมก็หวังว่าจะได้ใช้ช่วงเวลานี้พักผ่อน.. ค้นหาตัวเอง.. ชีวิตเป็นไปอย่างสบายๆ..
ค่อยๆคิดเรื่องชีวิตของตัวเองไปอย่างไม่รีบร้อน..
…ล่ะมั้งนะ
“ขอโทษนะคะคุณชอบดื่มน้ำอะไรหรอคะ?”
เส้นผม..ดวงตา..สีหน้า..รอยยิ้ม ความรู้สึกบางอย่างมันผุดขึ้นมาในตอนที่ผมได้เจอกับ ‘เธอ’ เป็นครั้งแรก
ผมเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ามันคืออะไรกันแน่.. ความเดจาวู? ความคุ้นชิน? ผมไม่มั่นใจขนาดนั้นก็เลยตัดสินใจปล่อยมันไป
เธอเป็นเด็กสาวตลกๆที่เข้ามาชวนคุยและขอเมล รู้สึกประหลาดแต่เพราะความรู้สึกหลายๆอย่างที่ว่ามานั้นผมก็เลยยังอยากลองคุยด้วย รู้สึกตัวอีกทีก็ให้เมลล์ไปเรียบร้อยแถมยังได้ลองน้ำแอปเปิ้ลที่เธอเสนอมาอีก
ดูเหมือนว่าช่วงชีวิตปีที่ 2 หลังจากที่ได้ลองหยุดพักนี้จะไม่สงบเหมือนที่ตัวเองคาดไว้ในตอนแรกแล้ว
“อยู่กับคุณคงไม่อันตรายหรอกค่ะ”
หลังจากที่ผมบ่นๆเธอเรื่องการระมัดระวังตัว เธอก็ตอบผมมาแบบนี้
ตอนนั้นผมอยากถอนหายใจ เธอจะรู้ได้ยังไงว่าผมอันตรายจริงหรือไม่จริงกัน เธอเพิ่งรู้จักผม ไม่มีอะไรมารับประกันเลย เพราะเธอใสซื่อ? มองโลกในแง่ดี? ไม่ จากการดูจากสายตาเธอดูไม่ใช่คนที่ไม่ทันโลกขนาดนั้น
“จริงหรอคะ? ถ้าตั้งใจเรียนแล้วจะได้ไปเดทอีกหรอคะ จริงนะ?”
หลังจากที่เธอรู้ ‘สถานะ’ ของผมเธอก็ดูตกใจไปช่วงนึงเหมือนกัน ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังเข้าหาผมอยู่ดี เธอเข้าหาผมตามประสาเด็กที่ดูคึกคะนองทั่วไป มาแซว มาหยอด แต่สุดท้ายก็ไม่ได้จริงจังอะไร
“ ‘อาจารย์’ น่ะชอบไล่หนูทุกทีเลยนะคะ”
ผมไม่แน่ใจว่าผมไล่เธอไปขนาดไหน เพราะอันที่จริงผมว่าผมทำในสิ่งที่ตรงข้ามมากกว่าด้วยซ้ำ
มันเหมือนจะมีอะไรดึงดูดความสนใจผมไว้ ..ซึ่งผมว่ามันคงจะเป็นสายตา ไม่ใช่ว่าดวงตาของเธอดูเศร้าหรืออะไร แต่มันถ่ายทอดความรู้สึกแปลกๆในเวลาที่เธอพูด ผมรู้สึกว่าเธอมีอะไรในใจที่ไม่แสดงออกมาตรงๆ
“หรือว่าจริงๆแล้วที่บอกว่าน่าเป็นห่วงจะหมายถึง..อาจารย์ต้องชอบหนูแน่ๆเลยใช่มั้ยคะ?”
ตลกดีที่โยงได้ตลอดเวลาเลย แต่ถามว่าเป็นห่วงไหมเธอก็น่าเป็นห่วงจริงๆนั่นแหละ
อะไรหลายๆอย่างในตัวเธอทำให้รู้สึกว่าเธอควรถูกดูแลบ้าง พอเห็นคำว่า ‘ลูกศิษย์ที่น่าเป็นห่วง’ ผมก็นึกถึงเธอขึ้นมาเป็นคนแรกและทำให้ผมตัดสินใจขอยืมตัวเธอมาในกีฬาสีโรงเรียน
“อืม.. ฉันน่ะยังไม่มีจุดหมายเลยล่ะ”
เธอตอบผมตอนที่ผมถามเธอเกี่ยวกับเรื่องเส้นทางในอนาคต คำพูด รอยยิ้ม และสายตาของเธอดูว่างเปล่าอย่างบอกไม่ถูก ไม่ใช่แค่คำพูดนี้เธอยังพูดถึงเส้นทางที่เด็กนักเรียนทั่วไปไม่น่าจะเลือกกัน มันเหมือนกับว่าเธอไม่เห็นความสำคัญของตัวเองยังไงก็ไม่รู้..
เพราะเหตุนี้..ผมเลยตัดสินใจที่จะก้าวเข้าไป..
ดูเหมือนผมจะไม่ได้หยุดอยู่กับที่อย่างที่คิดในตอนแรกซะแล้ว
.
“เธอ… มีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่า?”
“ผมก็แค่ .. รู้สึกว่าเธอน่าจะมีอะไรอยู่ในใจในขณะที่เธอกำลังยิ้มน่ะ หลังจากได้ฟังเธอพูด”
ผมถามออกมา ความคาใจทำให้ผมเลือกที่จะถามไปแบบนี้ ผมรู้สึกว่าเธอมีปัญหาอะไรบางอย่าง เธอมีปัญหาจริงๆ
“ฉันกำลังคิดว่า… คุณจะมองฉันเป็นแบบไหนกันนะ ตอนนี้”
ในฐานะ ‘อาจารย์’ คนนึง ผมรู้สึกว่าตัวเธอเป็นคนที่ผมอยากจะช่วยรับฟังปัญหา
ในฐานะ ‘อาจารย์’ คนนึง ผมอยากจะช่วยแก้ไขมัน อยากให้เธอสามารถยิ้มได้แบบไม่มีอะไรคาใจ
สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ตอบอะไรชัดเจน แต่อะไรบางอย่างในความรู้สึกผมมันกลับดูชัดเจนมากขึ้นแทน
เป็นอะไรที่ตัวผมยังไม่พร้อมจะก้าวข้ามมันไปนัก
แต่มันก็เหมือนจะเปลี่ยนไปภายในเวลาแค่ชั่วพริบตาเดียว
“จริงๆเธอน่ะ คล้ายคนที่ผมเคยรู้จักมากๆเลยนะ”
จู่ๆผมก็รู้ตัวขึ้นมาว่านี่มันอาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมเริ่มพูดคุยกับเธอในตอนแรก
เธอมีอะไรบางอย่างคล้ายกับ ‘เธอคนนั้น’ เส้นผม..ดวงตา..สีหน้า..รอยยิ้ม หลายๆอย่างมันทำให้ภาพของ ‘เธอคนนั้น’ ในหัวซ้อนทับกับเธอที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมา และสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ดึงดูดให้ผมได้พูดคุยกับเธอ
แต่ตอนนี้.. ภาพของเธอคนนั้นก็เริ่มหายไป กลายเป็นตัว ‘เธอ’ จริงๆที่หยุดสายตาผมเอาไว้ จากตอนแรกที่ผมสนใจเธอเพราะความรู้สึกที่คล้ายคลึงกับเธอคนนั้น กลับกลายเป็นว่าสิ่งที่อยู่ในตัวเธอและส่งมาถึงผมทำให้ผมอยากจะคอยประคองเธอไว้
“เธอคงเบื่อกับคำว่า ‘เดินทาง’ แล้วสินะ?”
ผมเป็นคนชอบเดินทาง กลับกัน เธอเป็นคนที่เริ่มหนื่อยกับการเดินทาง
บางทีผมก็รู้สึกว่าตัวผมกับเธอมีอะไรคล้ายกัน พวกเราน่าจะลงรอยกัน และช่วยเหลือกันได้ แต่บางทีผมก็รู้สึกว่าเราสองคนต่างกันเหลือเกิน ยากนักที่พวกเราจะบรรจบกันได้
“คุณใจดีจังค่ะ ความใจดีนี้อยู่ในฐานะของอาจารย์รึเปล่าคะ?”
“ก็ใช่ .. แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด”
บางทีตอนนี้อาจจะเป็นตอนที่ทุกอย่างเปลี่ยนไป
“ฉันขอถามคุณอีก1คำถามค่ะ ตอนนี้คุณคิดกับฉันยังไง?”
“ผมอยากอยู่กับเธอ … ถึงแม้มันจะเป็นสิ่งที่เรียกว่า ‘ความสัมพันธ์ที่มันไม่ควร’ ผมก็ยังอยาก นี่พอจะเป็นคำตอบได้รึเปล่า?”
“ถ้าอย่างงั้น… เรามาลองดูกันมั้ยคะ? ‘ความสัมพันธ์ที่ไม่ควร’ น่ะ?”
คำพูดนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่เราสองคนก้าวข้ามไป
“งั้น3เดือน… เรามาทดลองคบกันก่อน3เดือนเถอะค่ะ”
“ตกลง .. 3 เดือน”
3 เดือน
ผมก้าวเข้าไปหาเธอ ระยะห่างระหว่างเราสั้นลง เส้นทางของพวกเรามาเกี่ยวคาบทับกัน
3 เดือน
ผมไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะจบยังไง
ความรู้สึกผมในตอนนี้มันยังเป็นอะไรอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้สักเท่าไหร่ แต่ผมก็แค่คิดว่าผมจะเสียใจมากกว่านี้ถ้าไม่ได้เลือกทางเดินนี้
3 เดือน
แปลกดีเหมือนกันที่ตอนแรกเธอเข้าหาผม แต่ตอนนี้ผมกลับเป็นฝ่ายเข้าหาเธอ
สุดท้ายผมก็ไม่ได้หยุดอยู่กับที่อย่างที่ผมคิด ผมเลือกก้าวเดินมายังเส้นทางที่ผมไม่เคยคิดว่าผมจะเดินมา ผมไม่รู้ว่าพวกเราสองคนจะเป็นยังไงกันในอีก 3 เดือนต่อไป ผมไม่รู้ว่าสุดท้ายหน้านิยายบทนี้ของชีวิตผมจะเป็นบทที่สำคัญหรือบทที่ถูกเก็บไว้เป็นความลับตลอดไป
“ถ้าเธออยากร้องไห้ ผมจะร้องเป็นเพื่อนเธอเองนะ”
..นี่คงเป็นคำที่อธิบายความรู้สึกของผมได้ชัดเจนที่สุดแล้ว
3 เดือนนี้ผมคงไม่ได้หยุดอยู่กับที่อย่างที่คาดคิดไว้ แต่ผมว่าการตัดสินใจครั้งนี้มันก็คงจะทำให้ผมได้เห็นอะไรชัดเจนขึ้นมาได้แน่นอน
TBC
- เรื่องของ “เธอ” ที่เคยเล่าถึงในไซด์สตอรี่อันก่อนค่ะ!
- ใช่ค่ะ มาซาโตะกำลังคบกับเธออยู่ และเธอเป็นนักเรียน555 ตรงนี้อยากจะให้แค่ผปครู้เท่านั้นนะคะ ตัวคาร์ยังปกปิดอยู่ และไม่เปิดเผย ไม่แสดงท่าทีอะไรแน่นอนค่ะ 🙂
- จริงๆไทม์ไลน์อันนี้ก็ผ่านมาสักพักแล้วล่ะค่ะ(…) แต่นี่เพิ่งมีเวลาเอามาสรุป แต่พอสรุปก็ยังดูมึนๆ (…) รู้สึกเป็นคนเรียบเรียงภาษาดีๆไม่ได้เลย555555 แต่ก็อยากจะถ่ายทอดความรู้สึกตรงนี้ออกมาให้ได้ ก็มาเป็นแบบนี้ล่ะค่ะ! #ก๊อปบทโรลมาใช้เลย(..) ยังไงต้องขอบคุณผปคเธอมากเลยนะคะที่มาโรลกัน!
- สถานะตอนนี้.. เรียกว่าเรา (มาซาโตะ) กำลังจีบเธอนั่นแหละค่ะ! อนาคตยังไม่มีอะไรแน่นอนเท่าไหร่ ตัวเราเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าอนาคตจะเป็นยังไง 55555 ถ้าเป็นไปได้เราก็จะมาอัพเดทสตอรี/ฟีลลิ่งเรื่อยๆค่ะ
- เพลงที่เอามาใช้ประกอบในครั้งนี้คือ Just Hold On ของ Steve Aoki กับ Louis Tomlinson ค่ะ เราชอบเนื้อเพลงท่อนที่แปะไปมากๆ แต่เรารู้สึกว่าตัวเพลงจริงๆฟีลไม่เข้ากับฟีลของสตอรี่อันนี้สักเท่าไหร่ เลยเอาเวอชั่น acoustic มาใช้ประกอบแทนค่ะ อีกเพลงที่ฟังก็คือ For a better day https://www.youtube.com/watch?v=crtc096afKI เวอร์ชั่นนี้ค่ะ
- ยังไงก็ขอขอบคุณที่อุตส่าห์เข้ามาอ่านกันนะคะ !
krrrrrrrt 