ฟังเพลงนี้ไปด้วยนะคะ จิ้ม
When we were young we were the ones
The kings and queens, we ruled the world
We smoked cigarettes man no regrets
Wish I could relive every single word
…
แม็กซ์ มาร์แชลล์ มีพี่ชายแท้ๆอยู่หนึ่งคน
ธีโอบอลด์ มาแชลล์ หรือ “ธีโอ” คือพี่ชายแท้ๆของ แม็กซิมัส มาร์แชลล์ หรือ “แม็กซ์” พวกเขาอายุห่างกัน 3 ปี
ธีโอมีเส้นผมสีน้ำตาลปนทอง ดวงตาสีฟ้าใสเหมือนแม็กซ์ รูปร่างผอม ค่อนข้างสูงเมื่อเปรียบเทียบกับเด็กในวัยของเขา ธีโอเป็นเด็กเรียนเก่ง เป็นนักกีฬาฟุตบอลของโรงเรียน อีกทั้งยังจิตใจดี ใครๆก็รักธีโอ
แม็กซ์เองก็รักธีโอมากๆเหมือนกัน
“พวกลูกเป็นพี่น้องกัน พวกลูกต้องรักกันมากๆ คอยดูแลช่วยเหลือกันนะ”
เกรซ แม่ของแม็กซ์คอยพร่ำสอนพวกเขาอยู่เสมอ ซึ่งทั้งสองคนก็ปฏิบัติตามอยู่ตลอด ตั้งแต่แม็กซ์จำความได้ ก็มีธีโอเหมือนเป็นผู้ปกครอง เหมือนเพื่อนคนแรก ธีโอที่ยังเด็กคอยดูแลแม็กซ์อย่างเต็มที่ตามแบบที่เด็กประถมคนนึงพอทำได้เสมอ อย่างตอนอายุราว ๆ 5 ขวบ แม็กซ์ตัวเล็กมาก เลยโดนจอร์จ เจ้าตัวโตประจำหมู่บ้านแกล้งบ่อยๆ แต่ถึงอย่างนั้น ธีโอก็จะมาช่วยไว้ได้ทันเวลาตลอด
“ฉันไม่ยอมให้นายมาทำให้น้องฉันร้องไห้หรอก!”
นี่คือคำพูดของธีโอ ตอนอายุ 8 ขวบ แม็กซ์จำได้ ถึงแม้แม็กซ์จะเป็นคนความจำไม่ค่อยดี แต่ก็มีคำพูดคำนี้ของธีโอที่แม็กซ์จำได้อย่างแม่นยำเลย
แม็กซ์กับธีโอเริ่มหัดเล่นกีฬาฟุตบอลกันตั้งแต่เด็กๆโดยมี โอลิเวอร์ พ่อของพวกเขาเป็นคนสอน กีฬาเป็นสิ่งที่แม็กซ์คิดว่าตัวเองทำได้ดีที่สุดแล้ว และก็เป็นสิ่งที่แม็กซ์ชอบสุดๆไปเลยด้วย
ก็เวลาเล่นกีฬาก็จะได้เล่นกับธีโอนี่นา
พอแม็กซ์เข้าเรียนโรงเรียนประถม แม็กซ์ก็ได้เข้าทีมฟุตบอลโรงเรียนตามธีโอไป ทีมโปรดของพวกเขาคือ Westfield F.C. ทีมเด่นประจำเมือง Surrey ของพวกเขา เวลามีแข่งทีไร ที่นั่งหน้าทีวีจะต้องตกเป็นของแม็กซ์และธีโอตลอด
ในตอนวันเกิด 9 ขวบของแม็กซ์ ธีโอที่อายุ 12 กลับมาพร้อมผ้าโพกหัวสีฟ้าอันนึง
มันเป็นผ้าโพกหัวที่เขียนตัว W ตรงกลางตัวใหญ่ๆ สีฟ้าอมเขียวเข้ากับสีผมของธีโอเป็นอย่างมาก แม็กซ์ในตอนนั้นเงยหน้ามองธีโอแล้วร้องว้าวเสียงดัง
“เท่จังเลยธีโอ”
“นี่น่ะหรอ?” ธีโอยกมือจับผ้าโพกหัวของตัวเองนิดนึง “สีฟ้าแบบที่ฉันชอบ กับ W จาก Westfield เจ๋งใช่มั้ยล่ะ”
“เจ๋งสุดๆไปเลยฮะ! ผมก็อยากมีผ้าโพกหัวบ้างจัง”
แม็กซ์พูดไปตามประสาเด็ก แต่ธีโอในตอนนั้นก็กลับดึงผ้าโพกหัวออกแล้วยัดใส่มือแม็กซ์ทันที
“อ้ะ เอาไป”
“ให้จริงหรอ!!?” ดวงตาของแม็กซ์เบิกกว้างด้วยความดีใจ ก่อนที่คิ้วจะขมวดลงในวินาทีถัดมา “เดี๋ยว? ไม่ๆ ไม่ได้สิ ผ้าโพกหัวอันนี้มันเป็นของธีโอนะ”
“แต่วันนี้เป็นวันเกิดของนายไม่ใช่หรือไง เอาไป แล้วนี่ ตามมาดูนี่”
ธีโอจับไหล่แม็กซ์สองข้าง ดันเหมือนเวลาเล่นรถไฟพาแม็กซ์ไปที่หน้ากระจกบานใหญ่ ธีโอดึงผ้าโพกหัวจากมือแม็กซ์มาสวมให้แม็กซ์ แต่คราวนี้ผ้าโพกหัวกลับคว่ำลงจนเป็นตัว M
“นี่ไง M – Maximus มันเป็นของนายชัดๆ!”
“แต่ …?”
เซลล์สมองตัวเล็กๆของแม็กซ์ตามคำพูดธีโอไม่ทันสักเท่าไหร่หรอก ธีโอก็เลยสรุปรวบไปเลย
“เอาเป็นว่า ฉันให้นาย แม็กซ์ ฉันให้นายจริงๆ จะ W – Westfield หรือ จะ M – Maximus ก็เป็นสิ่งที่ฉันชอบที่สุดเหมือนกัน เพราะฉะนั้นฉันก็อยากจะให้มันกับนาย รับไว้ซะ”
คำอธิบายของธีโอทำให้คิ้วที่ขมวดกันอยู่ของแม็กซ์คลายออก แม็กซ์กลายเป็นยิ้มกว้าง รีบหันกลับไปดูกระจกอีกรอบ บนหัวของเขามีผ้าโพกหัว สีฟ้า ที่มีตัว M (พลิกจาก W) อยู่ตรงกลาง มันเป็นของขวัญจากธีโอ
แต่จู่ๆ ผ้าโพกหัวก็ตกปุมาอยู่ที่จมูกของเขา เด็ก 9 ขวบ ใส่ผ้าโพกหัวของเด็กอายุ 12 มันก็ต้องหลวมเป็นธรรมดา ธีโอถึงกับขำก๊าก
“ฮ่าๆๆๆ หลวมไปจริงๆด้วย! แต่ก็ถือว่าซื้อล่วงหน้าละกัน นายจะได้ใช้นานๆจนนายโตเลยไง”
“อื้ม!”
ในปีนั้นพ่อกับแม่ของแม็กซ์ทำเค้กช็อกก้อนใหญ่มาให้แม็กซ์ และซื้อลูกแมว Munchkin มาให้แม็กซ์ด้วย แม็กซ์ดีใจมาก ตั้งชื่อให้เจ้าแมวว่า “ช็อคชิพ” แต่ถึงอย่างนั้นสำหรับแม็กซ์ ของขวัญที่แม็กซ์ชอบที่สุดในวันเกิดอายุครบ 9 ปีก็คือผ้าโพกหัวที่ธีโอให้อยู่ดี
We’ve taken different paths
And traveled different roads
I know we’ll always end up on the same one when we’re old
And when you’re in the trenches
And you’re under fire I will cover you
…
ปิดเทอมฤดูร้อนปีที่แม็กซ์อายุ 11 ขวบ แม่บอกแม็กซ์ว่าแม็กซ์เป็นพ่อมด และต้องไปเรียนที่ฮ็อตฟอร์ต (แม็กซ์ฟังชื่อผิด)
วันที่แม็กซ์รู้มันเป็นวันที่ร้อนสุดๆวันนึง ในเย็นวันนั้น แม็กซ์กับธีโอ และเพื่อนในหมู่บ้าน (รวมจอร์จด้วย ตอนนี้สนิทกันแล้ว) เล่นฟุตบอลกันโดยมีของเดิมพันเป็นไอศครีมร้านป้าเคท ตอนนั้นแม็กซ์ทำให้ลูกบอลจากแรงเตะของจอร์จหยุดกลางอากาศและค้างอยู่ประมาณ 2-3 วินาที
แม็กซ์ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แม็กซ์แค่คิดว่าไม่มีทางยอมให้ลูกบอลเข้าโกล แล้วจู่ๆก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองสามารถควบคุมลูกบอลได้ รู้ตัวอีกทีก็เห็นว่าลูกบอลหยุดค้างอยู่เหนือหัวแล้ว
ทุกคนดูตกใจ งง ตื่นเต้น ธีโอเข้ามาถามแม็กซ์ว่าเล่นมายากลหรอ แม็กซ์ไม่รู้จะตอบอะไร ไม่รู้จะอธิบายยังไงว่าเขาไม่เคยฝึกมายากลสักหน่อย แล้วพอกลับมาบ้าน หลังจากที่ธีโอได้อธิบายเรื่องประหลาดที่เกิดขึ้น แม่ก็บอกเรื่องพ่อมดกับฮ็อตฟอร์ต
แม่บอกว่าแม็กซ์เป็นพ่อมดเลยมีพลังควบคุมแบบที่คนทั่วไปไม่มี แม่บอกว่าแม่เองก็เป็นแม่มดเหมือนกัน และแม่ก็จบมาจากฮ็อตฟอร์ดด้วย แต่แม่ปิดเป็นความลับมาตลอด
แม็กซ์กับธีโอตกใจ และไม่เชื่อ แม่เลยหยิบแท่งไม้ที่แม่เรียกว่าไม้กายสิทธิ์ออกมา พูดประโยคแปลกๆทำให้ขนมปังลอยได้เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าเรื่องที่แม่พูดเป็นความจริง
… แน่นอนว่าแม็กซ์และธีโอตกใจกว่าเดิม
(ดูเหมือนว่าแม่จะไปสารภาพเรื่องนี้ล่วงหน้ากับพ่อแล้ว พ่อเลยไม่ตกใจเรื่องพ่อมดกับฮ็อตฟอร์ต แต่ก็ตกใจตอนเห็นแม่ใช้เวทมนตร์อยู่ดี)
วันนั้นทั้งวันแม็กซ์และธีโอหมดเวลาไปกับการฟังเรื่องเล่าของแม่
แม่เล่าว่าที่ฮ็อตฟอร์ตแม็กซ์จะได้เรียนคาถาสนุกๆหลายอย่าง ได้เจอเพื่อนที่มีเวทมนตร์เหมือนกัน ได้ขี่ไม้กวาด ได้เจอม้าที่หัวเป็นหัวนก ได้เจอต้นไม้ที่กิ่งขยับได้อิสระ แม่ยังเล่าเกี่ยวกับกีฬาที่ต้องขี่ไม้กวาดขว้างลูกบอลเข้าห่วงที่ชื่อว่า ควิดดิช ด้วย
เรื่องราวที่แม่เล่าทำให้แม็กซ์ร้องว้าวได้ตลอดเวลา แม็กซ์ตื่นเต้นเอามากๆ และอยากจะได้ไปเจอฮ็อตฟอร์ตจริงๆ
แม้แม็กซ์จะอยากเล่นฟุตบอลกับธีโอ
แต่เรื่องราวของฮ็อตฟอร์ตและควิดดิชมันก็น่าตื่นเต้นเอามากๆ
“ถ้าผมไปฮ็อตฟอร์ตธีโอจะเสียใจมั้ย?”
แม็กซ์ถามธีโอในคืนนั้น ก่อนที่ทั้งสองคนจะแยกย้ายจากเครื่องเกมส์ไปเข้านอน
“ฮ็อตอะไรนะ? อ๋อ หมายถึงโรงเรียนเวทมนตร์ของแม่น่ะหรอ คิดว่าไม่เสียใจหรอก แต่คงเหงาๆ จะไม่ได้เจอนายหนึ่งปีเต็มๆเลยนี่”
“ผมก็คงเหงาเหมือนกัน”
“แต่นายก็ยังอยากไปใช่มั้ย”
“อื้ม”
ธีโอไม่ตอบอะไรต่อ เพียงแต่ขยี้ผมแม็กซ์จนจากที่ฟูอยู่แล้วฟูขึ้นไปอีก แล้วธีโอก็บอกให้แม็กซ์นอนได้แล้ว
และในวันรุ่งขึ้น แม็กซ์ก็ตัดสินใจไปบอกคำตอบกับแม่ ว่าเขาอยากจะไปเรียนที่ฮ็อตฟอร์ต
If I was dying on my knees
You would be the one to rescue me
And if you were drowned at sea
I’d give you my lungs so you could breathe
….
“ฮอกวอตส์สุดยอดไปเลยฮะ!”
ปิดเทอมหลังจบปีหนึ่งในฮอกวอตส์ พอกลับถึงบ้าน แม็กซ์ก็พูดเกี่ยวกับฮอกวอตส์ไม่หยุด
ทั้งคาถา ทั้งเพื่อนๆ ทั้งควิดดิช ทุกอย่างน่าตื่นตาตื่นใจสำหรับแม็กซ์ไปหมดเลย แม็กซ์นึกเสียดายที่ไม่สามรถพาพ่อกับธีโอไปฮอกวอตส์ได้
“ไหนๆๆ แล้วนายเรียนคาถาอะไรมาบ้าง โชว์หน่อยสิ”
ธีโอถาม แต่แม่ก็ห้ามเอาไว้บอกว่าแม็กซ์อายุยังไม่ถึงเกณฑ์ใช้เวทมนตร์นอกฮอกวอตส์ได้ แม็กซ์เลยจำใจต้องเก็บไม้กายสิทธิ์ลงกระเป๋าไปด้วยความเสียดาย
แต่คืนนั้นทั้งคืนแม็กซ์ก็ยังเล่าเรื่องฮอกวอตส์ให้ธีโอฟังไม่หยุดอยู่ดี
“ควิดดิชน่ะ คล้ายๆฟุตบอลตรงที่ต้องส่งลูกเข้าประตูทีมฝั่งตรงข้ามให้ได้แหละ”
“อ่าฮะๆ”
“แต่ว่า! ควิดดิชน่ะมีลูกบอลถึงสามลูกเลย ลูกที่เรียกว่าบลัดเจอร์น่ะน่ากลัวมากๆ เพราะมันจะพุ่งแบบไร้ทิศทาง ต้องคอยระวังไม่ให้โดนชน”
ธีโอทำหน้าเหย “โห ฟังดูเจ็บนะน่ะ ถ้าโดนชนขึ้นมา”
“ก็คงเจ็บจริง แต่ว่าผมคงไม่โดนลูกนั้นชนแน่ๆ เพราะผมเป็นคีปเปอร์น่ะ! ไม่มีบีตเตอร์อยากหวดบลัดเจอร์ใส่คีปเปอร์หรอ– เอะ ก็ไม่แน่แฮะ ฮืม…..”
“ฉันไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ ยังไงก็ระวังนะ อย่าให้เจ็บตัว ถ้านายเจ็บตัวฉันฆ่านายแน่”
ธีโอขู่ ขยี้หัวแม็กซ์จนฟู แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะพร้อมกัน
“ปีนี้มีไตรภาคีด้วยล่ะ!”
ปิดเทอมปีสอง แม็กซ์กลับมาพร้อมเรื่องเล่าใหม่เตรียมเล่าให้ธีโอฟัง
ตอนนี้ธีโอขึ้นไฮสคูลแล้ว ธีโอสูงกว่าเดิมมากๆ ใบหน้ามีกระขึ้น มีสิวขึ้นด้วย เสียงของธีโอก็แหบกว่าเดิม ตอนที่แม็กซ์ไปเล่าธีโอกำลังนั่งฟังเพลงไปอ่านการ์ตูนไปอยู่ในห้องของเขา
“ไตรภาคีอะไรน่ะ”
“มันเป็นการแข่งขันที่ฮอกวอตส์ต้องส่งตัวแทนไปแข่งกับโบซบาตงและเดิร์มแสตรง โบซบาตงมาจากฝรั่งเศส ส่วนเดิร์มแสตรงมาจากบัลแกเรีย ตัวแทนทั้งสามคนต้องเข้าแข่งขันเก็บคะแนน มีมังกรด้วยนะ!”
“โห หรอ”
ธีโอพยักหน้าหงึกๆแต่มือก็พลิกหน้ากระดาษไปด้วย ถึงอย่างนั้นแม็กซ์ยังคงเล่าต่อไปเรื่อยๆ ธีโอส่งเสียงตอบรับเป็นบางครั้ง ธีโอไม่ดูตื่นตาตื่นใจเท่าปีที่แล้วซึ่งแม็กซ์ก็พอจะเข้าใจนะ แม็กซ์เล่าบ่อยๆธีโอก็คงเบื่อบ้างน่ะเนอะ
ไว้แม็กซ์จะหาเรื่องที่ทำให้ธีโอตื่นเต้นมาเล่าให้ได้เลย คอยดู!
…………
I’ve got you brother
I’ve got you brother
…
“ธีโอ ปีนี้ผมเรียนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด ได้เรียนคาถาเจ๋งๆด้ว—”
“ขอโทษนะแม็กซ์ วันนี้ฉันมีปาร์ตี้ คงอยู่ฟังนายไม่ได้”
ไม่รู้แม็กซ์คิดไปเองรึเปล่า
แต่แม็กซ์รู้สึกว่าตอนนี้เขากับธีโอไม่สนิทกันเท่าแต่ก่อน
ในวันหยุดคริสมาสของปี 3 แม็กซ์ตัดสินใจกลับมาฉลองคริสมาสกับที่บ้าน
แน่นอนว่าสิ่งที่แม็กซ์อยากทำเป็นอันดับแรกคือ เล่าเรื่องที่ฮอกวอตส์ให้ธีโอ แต่แม็กซ์ไปหาธีโอกี่ครั้ง ธีโอก็ไม่เคยว่างเลย
ปาร์ตี้ การบ้าน อ่านหนังสือ แฟน…
แม่บอกว่าตอนนี้ธีโอมีแฟนแล้ว ชื่อ เอมม่า แม่บอกว่าเธอสวย ผมสีบรูเนต แม็กซ์เคยเห็นเอมม่าแว้บๆครั้งนึง ตอนนั้นแม็กซ์ตื่นขึ้นมากลางดึก มองออกไปนอกหน้าต่างเจอธีโอจูบกับเอมม่า ก่อนที่ทั้งสองคนจะโบกมือลากัน
ธีโอมีความรัก
แม็กซ์เองก็อยากเล่าให้ธีโอฟังบ้างว่าหลังจากเข้าฮอกวอตส์ เขาเองก็เคยมีความรักเหมือนกัน
แต่ก็ไม่มียังโอกาสได้เล่าให้ธีโอฟังเลย…
I’ve got you brother
I’ve got you brother
…
จนสุดท้ายแม็กซ์ก็ไม่ได้คุยกับธีโอเลย ในตลอดวันหยุดคริสมาสนี้
วันเปิดเรียน แม่ พ่อ และธีโอมาส่งแม็กซ์ที่คิงครอส ธีโอในตอนนั้นก็ยังเอาแต่กดมือถือไม่หยุด น่าจะกำลังคุยกับเอมม่า
“ดูแลตัวเองดีๆนะแม็กซ์” แม่กอดแม็กซ์ พร้อมลูบผมเหมือนทุกที พ่อเองก็เข้ามากอดเขาเช่นกัน
แต่ธีโอ…
ธีโอเงยหน้ามาจากมือถือ เขามองแม็กซ์ ก่อนจะยกมือลาง่ายๆ พูดสั้นๆ ไม่ได้เข้ามากอดอะไร
“แล้วเจอกัน”
“ปิดเทอมฤดูร้อนครั้งหน้าผมอยากจะคุยกับธีโอให้เยอะกว่านี้ล่ะ”
แม็กซ์พูดออกไป แม็กซ์รู้ว่ามันน่าจะดูเห็นแก่ตัว ก็ธีโอตอนนี้โตมากๆ งานก็เยอะขึ้น แล้วมีแฟนอีก คงจะมาคุยกับแม็กซ์ไม่ได้เยอะเท่าแต่ก่อน แต่อย่างน้อยได้คุยกันสัก 10 นาทีก็คงดี ไม่จำเป็นต้องเป็นชั่วโมงเหมือนแต่ก่อนก็ได้ แต่ไม่ใช่ว่าไม่ได้คุยกันเลยแบบครั้งนี้
ธีโอเหมือนจะอึ้งๆไป แต่สุดท้ายธีโอก็ยิ้มให้แม็กซ์ แล้วยื่นมือมาขยี้ผมแม็กซ์เหมือนที่เคยทำบ่อยๆ
“ได้อยู่แล้ว”
แค่คำพูดคำเดียวของธีโอแม็กซ์ก็ยิ้มกว้าง แม็กซ์พยักหน้าเร็วๆ ขยี้ผมเสร็จธีโอก็ช่วยจัดผ้าโพกหัวตัว M ของแม็กซ์ให้คืนทรงเดิม แม็กซ์เลยกล่าวลากับทุกคนอีกครั้ง แล้ววิ่งผ่านเสาเข้าไปที่ชานชาลา 9 ¾ เพื่อมุ่งหน้าสู่ฮอกวอตส์
We’re living different lives
Heaven only knows
If we’ll make it back With all our fingers and our toes
5 years, 20 years, come back
It will always be the same
……….
แม็กซ์รักธีโอมากๆ และแม็กซ์ก็เชื่อว่าธีโอก็รักแม็กซ์เหมือนกัน
ก็พวกเราเป็นพี่น้องกันนี่นา! 🙂
———————————————
เป็นเรื่องของแม็กซ์กับพี่ชายค่ะ ไทม์ไลน์ช่วงสุดท้ายคือช่วงปิดคริสมาสนี้ มีพาร์ทต่อนะคะ แต่น่าจะอีกสักพักถึงจะได้เขียน อยากเขียนเก็บไว้เพื่อซัพพอร์ตการพัฒนาของน้องแม็กซ์ค่ะ 🙂
krrrrrrrt 